Gdy dotarliśmy na miejsce oczom naszym ukazał się wrak statku patrząc z wyglądu najwyraźniej piracki.
- Jesteśmy - wysapał staruszek - Dalej nie idę. Jeśli się pośpieszycie może nie będziecie musieli walczyć z syrenami. A oni są naprawdę niebezp... - staruszek nie dokończył. Po trzech sekundach było widać dlaczego osłupiał. Otóż zza wraku pojawił się syren. Wyglądał na dość młodego i niezbyt silnego *więc to jest syren?*pomyślałem nagle usłyszałem jakiś świst i syren leżał martwy a towarzysz obok mnie stał z wycelowanymi pistoletami w miejsce w którym stał jeszcze żywy przeciwnik*jest szybki zaraz!? czy to nie ten co na Fuusha stracił panowanie nad sobą?*pomyślałem i spostrzegłem nadal przerażonego starca i powiedziałem.
-hej starcze powinieneś wracać tu jest dla ciebie niebezpiecznie.
-a co z wami?- odparł starzec z przerażoną miną.
-z nami? Będzie dobrze.
-ale…jesteście młodzi.
-czy to  jakaś różnica? Każdy z nas wiedział że życie pirata to nie picie sake i kąpanie się w skarbach jak w snach tylko ścieżka pełna niebezpieczeństw i mimo że wszyscy o tym wiedzieli wybrali tę ścieżkę przez co wszyscy się tu znaleźli więc o nas się nie martw i dzięki za drogę.
Staruszek patrzył się na mnie jak na wariata a ja patrzyłem się na wrak statku  wiedząc że to samo może spotkać może i nasz statek jednak gdy spojrzałem się na załogę pomyślałem*chcę być taki jak oni…..nie! będę takim piratem jak oni obiecałem to sobie gdy wybrałem swoją ścieżkę*po chwili usłyszałem jak kapitan mówi.
-Chłopaki musimy iść na ich bazę żeby być sławnymi na East blue.
ja się uśmiechnąłem i powiedziałem.
-tak jest kapitanie.
-nie wiem czy to dobry pomysł Arlong jest bardzo silny dobrze by było sprawdzić naszą siłę zanim wyzwiemy szefa syrenów poza tym, nie wiemy gdzie jest ich baza.
Usłyszałem jak mówi Okimoto*on ma rację nie znamy limitu naszej siły ale ja i tak bym poszedł bo chcę pokazać że także mogę być częścią tej załogi*pomyślałem nagle starzec wykrzyczał
- Panie mój... zabiłeś syrena!  mam nadzieje że pamiętacie drogę powrotną! - wykrzyczał i w parę sekund oddalił się *co do!? Dobrze dla niego ten staruszek nie jest w stanie walczyć ale nie jestem pewien czy nie zaalarmuje Marines którzy są w porcie trochę ich tam było i on chyba nas tu przyprowadził tylko dlatego że jesteśmy piratami i kapitan z Hisakim go upili*pomyślałem nagle usłyszałem jakieś trzaski i głos dochodzący ze statku.
- Co tak głośno?! Daj mi młody spać... Eh, młody odezwij się jak do ciebie mówię! - Głos się nasilił. Po chwili ze statku wyłonił się drugi syren ten był znacznie lepiej zbudowany od poprzedniego był starszy i lepiej uzbrojony*wow! No to teraz nie będzie tak łatwo*pomyślałem nagle starszy syren zawołał.
- MŁODY!!! -i po chwili zobaczył leżącego syrena. Natychmiast do niego podbiegł i wyjął jakiś specyfik. Kilka chwil potem młody syren się obudził*c-co to za lekarstwo!?*pomyślałem patrząc jak młody syren dosłownie odżywa.
- Miałeś szczęście że kule trafiły w twój medalion. Inaczej przebiły by Ci serce na wylot. A teraz pobiegnij powiadomić Efasona o tych piratach. Niech przyśle marines. - Powiedział starszy syren. Młodszy posłuchał i pobiegł w stronę lasu wtedy syren krzyknał.
- A teraz... Pokarzcie na co was stać, kurduple!
*zaraz zaatakuje!* pomyślałem nagle
Syren krzyknął biegnąc w naszą stronę.
-czas nadszedł! pora umierać!
Wtedy zaatakował Okimoto małym sztyletem ja widząc kompana w opałach szybko wyciągnąłem swoje katany próbując zablokować atak  i udało mi się wtedy wbił mi się w ramię nożyk syrena.
-aaaaaaaaaa! Skurwy….
Okimoto widać korzystając z okazji odskoczył i zaatakował syrena*jeśli tak dalej pójdzie to wyjdziemy z tej walki zwycięsko*pomyślałem jednak syren zrobił unik i wbił w nogę Okimoto jeszcze większy sztylet*co do!? To ile on ma tych sztyletów?*pomyślałem  a on kopnął wroga w ramię nagle usłyszałem jakiś wściekły głos mówiący.
-no rzesz k***a jak nie mogłem trafić do chuja pana!
To był Arkon*zdenerwował się facet*pomyślałem po chwili wyciągnął małą buteleczkę*co to jest?*pomyślałem nagle nasz kapitan wystrzelił ognisty pocisk który Syren ominął *c-co on zrobił?*pomyślałem i spojrzałem się na Kapitana którego ręka płonęła nie! ona wyglądała jakby była ogniem *czy to możliwe? Czy to możliwe że posiadł moc diabelskiego owocu? Myślałem że to tylko legenda ale widać owoce istnieją *pomyślałem gorączkowo po czym z całej siły wyciągnąłem nożyk z ramienia a następnie zaatakowałem przeciwnika katanami wtedy zauważyłem kapitana biegnącego z płonącą ręką i zaatakował syrena  nagle syren wyciągnął pistolety i wystrzelił z nich wtedy dostałem w ramię i jedna z moim katan wypadła mi z ręki wtedy syren wyciągnął swoją broń i zaatakował kapitana w efekcie kapitan upadł na ziemie lekko krwawiąc.
Moja prawa ręka krwawiła *cholera jest silny i inni też nieźle oberwali*pomyślałem wtedy spojrzałem na resztę załogi i uniosłem drugą katanę mówiąc.
-Kapitanie! Hisaki! Delavega! Odsuńcie się! Ja się nim zajmę.
nie wiedziałem czy to była duma czy obowiązek ale chciałem pomóc załodze że ja także mogę walczyć.
-Jesteśmy drużyną nie ma powodu żeby którykolwiek z nas walczył w pojedynkę .
gdy się odwróciłem zobaczyłem że to Okimoto powiedział i wyciągnął sztylet z nogi po czym pobiegł na syrena*drużyna  czy to nie są puste słowa wszyscy są potężni a ja? Potrafię ledwo machnąć mieczem nasz kapitan zjadł diabelski owoc Hisaki i Delavega pewnie też mają jakieś niezwykłe zdolności a co ja potrafię?*pomyślałem  nagle usłyszałem jak Delavega mówi.
-Judgment. 
*no proszę Delavega też ma specjalne zdolności w strzelaniu*pomyślałem potem  Kapitan znowu wystrzelił ognisty pocisk  i syren dostał kulą w ramię i dostał ognistym pociskiem w koszulę a on  uśmiechnął się diabolicznie i powiedział.
-no to widzę że bardzo chcesz umierać !
nawet nie zauważyłem kiedy przeciwnik wystrzelił z pistoletu tym razem zostałem trafiony w brzuch ja upadłem na jedna kolano mówiąc.
-ty ścierwo……
byłem wściekły *to moja pierwsza prawdziwa walka i mam przegrać? Nie! ja mam swój honor będę walczył do końca *pomyślałem  i znowu uniosłem katanę po czym ruszyłem biegiem na przeciwnika *jeśli mi się nie uda  to przynajmniej pomogę załodze*pomyślałem i gdy dobiegłem do przeciwnika zamachnąłem kataną z całej siły a kapitan tuż obok mnie zadał serię kopnięć w twarz syrena i znowu usłyszałem Judgment .
Wszystkie nasze ataki zadziałały i syren zaczął ostro krwawić *w końcu go zraniliśmy*pomyślałem nagle wróg wyciągnął jakąś dziwną butelkę z której się napił i krwawienie ustało po czym zatopił sztylet  w brzuchu  kapitana i zranił Hisakiego który jak się okazało zaatakował z tyłu.
Wtedy z całej siły odepchnąłem przeciwnika i machnąłem kataną krzycząc .
-zapłacisz mi za to!
Wtedy usłyszałem Okimoto mówiącego
- Keage Mawatte!
I jego miecz zaczął wirować po czym wbił wirującą katanę w ziemię*można tak walczyć kataną?!*pomyślałem wtedy piasek zaczął zasypywać przeciwnika ale syren odskoczył i wycelował z ostatnich pistoletów we mnie i w Delavegę nagle znowu ognisty pocisk wystrzelił w przeciwnika i pocisk mnie nie trafił ale Delavega dostał widząc rannego kompana podbiegłem do niego i powiedziałem.
-hej w porządku?
wtedy spojrzałem się na Syrena po czym wstałem i powiedziałem.
-ty jesteś Arkon Delavega? Odsuń się na razie od walki i opatrz swoje rany ja spróbuję go jakoś zająć .
Po chwili Hisaki zaatakował przeciwnika a kapitan jeszcze raz wystrzelił ognisty pocisk a syren wyglądając na wściekłego podbiegł i mnie ogłuszył.to było jakbym mówił do siebie w podświadomości
-co do cholery? przegrałem? ………….. to boli……przez cały czas starałem się chciałem pokazać załodze że mogę być jej częścią a tu zostałem tak łatwo pobity. zawiodłem swoje ambicje i siebie gdybym miał więcej mocy! muszę stać się silniejszy chcę być takim wojownikiem jak Kapitan,Hisaki i Delavega ale czy będę w stanie stać się tak silny? Nie wiem i szczerze boję się poznać prawdę.

Ostatnio edytowany przez Beowulf Dante (2009-05-02 15:44:36)

- Jesteśmy - wysapał staruszek - Dalej nie idę. Jeśli się pośpieszycie może nie będziecie musieli walczyć z syrenami. A oni są naprawdę niebezp... - staruszek nie dokończył. Po trzech sekundach było widać dlaczego osłupiał. Otóż zza wraku pojawił się syren. Wyglądał na dosyć młodego, więc niezbyt wymagającego przeciwnika dla waszej grupy. Postanowiliście się przywitać...
To zadziałało niczym odruch, było tylko słychać szelest materiału unoszonego do góry. Po chwili w moich dłoniach były dwa narzedzia przynoszące śmierć. Szybkim ruchem przyklęknałem na jedno kolano, i wytężyłem wszystkie moje zmysły kiedy dokonałem tego wycelowałem w przeciwnika. Po sekundzie byłem w pozycji gotowej do bardzo celnego strzału. Pewnym ruchem przyciągnąłem oby dwa spusty do siebie a dwa złote pociski poleciały w kierunku syrena.
-hej starcze powinieneś wracać tu jest dla ciebie niebezpiecznie. - usłyszałem głos mojego kompana.
-A co z wami? - zapytał się przerażony staruszek.
-Z nami? Będzie dobrze - odpowiedział mój kompan. *Ciekawi mnie na czym on opiera to założenie.
-Ale... jesteście młodzi- staruszek ciągnął dalej z przestraszoną miną.
-Czy to  jakaś różnica? Każdy z nas wiedział że życie pirata to nie picie sake i kąpanie się w skarbach jak w snach tylko ścieżka pełna niebezpieczeństw i mimo że wszyscy o tym wiedzieli wybrali tę ścieżkę przez co wszyscy się tu znaleźli więc o nas się nie martw i dzięki za drogę.-*Ożesz k***a jaki ten małolat zrobił się gadatliwy* pomyślałem i słuchałęm dalej będąc ciekaw. Jednocześnie coś mnie nie pokoiło tak jak by instynkt.*Coś za łatwo poszło kso!*
-Chłopaki musimy iść na ich bazę żeby być sławnymi na East blue - to był głos kapitana. *Dopiero jeden poważny przeciwnik zabity a on już na Arlonga chce iść! Będzie ciekawie z takim kapitanem8. Pomyślałem sobie i uśmiechnąłem się.
-Tak jest kapitanie- * I znowu ten dzieciak, eh czy oni wiedzą co to będzie tam pójść?*
-Nie wiem czy to dobry pomysł. Arlong jest bardzo silny. Dobrze by było najpierw sprawdzić naszą siłę nim wyzwiemy szefa syrenów. Po za tym, nie wiemy gdzie jest ich baza- tym razer do moich uszu dobiegł inny głos.* O przynajmiej jeden rozsądny!*
-Panie mój... zabiłeś syrena! - wykrzyczał staruszek - Mam nadzieje że pamiętacie drogę powrotną! - wykrzyczał i w parę sekund oddalił się.
- Co tak głośno?! Daj mi młody spać... - Usłyszałem głos dochodzący z wraku. - Eh, młody odezwij się jak do ciebie mówię! - Głos się nasilił. Po chwili widziałem  kim był jego posiadacz. Bowiem ze statku wyłonił się kolejny syren. Ten był starszy, znacznie lepiej zbudowany i uzbrojony. - MŁODY!!! - wykrzyczał i po chwili zobaczył leżącego syrena. Natychmiast do niego podbiegł i wyjął jakiś specyfik. Kilka chwil potem młody syren się obudził. - Miałeś szczęście że kule trafiły w twój medalion. Inaczej przebiły by Ci serce na wylot. A teraz pobiegnij powiadomić Efasona o tych piratach. Niech przyśle marines. - Powiedział starszy syren. Młodszy posłuchał i pobiegł w stronę lasu. - A teraz... Pokarzcie na co was stać, kurduple!- Uniósł sztylet i ruszył na Okimoto'a.
I* tak rozpoczony się nasza pierwsza prawdziwa walka.*pomyślałem oj będzie wesoło. Zobaczyłem jak dzieciak wyjmuje swoje katany i rusza na pomoc temu, na którego biegł syren.*Chyba chce zablokować jego atak*. Potencjalna ofiara syrena odskoczyła w bok i dobyła katanę. *Wykorzystał atak dzieciaka do odwrócenia uwagi i wyprowadził cios w skroń. Kolejny dowód na to że logicznie myśli.*
-No żesz k***a, jak nie moglem tradic do chuja pana - Cały zdenerwowany sięgnałem po małą buteleczkę nazwaną prze ze mnie czyścikiem.* Jak się bawić to na całego* pomyślałem.
Nasz "kapitan" wykonał swój ruch z jego ręki wystrzeliła kula ognia. * A to ciekawe kapitan z akuma no mi*.
Teraz przyjrzałem się uważnie polu walki i zobaczyłem następujące rzeczy. *No może i zablokował ten cios ale stracił przez to dużo krwi, nie jest jeszcze doświadczony w walce ale bedzie kiedyś można na nim polegać* teraz przyglądałem się drugiemu szermierzowi *A to chłopak miał pecha nie trafił syrena i jeszcze został ranny w nogę.*Okimoto wykorzystał to trafienie w nogę żeby zaatakować syrena w rękę * trochę ryzykowne jak na mój gust  ale odwagi to mu nie brak* po czym szybko się wycofał.Patrzyłem sobie na kapitana i jego zdolność. *Może i coś potrafi ale będę musiał popracować z nim nad celnością.*
-Aaaaaaaa! skurwy...-zobaczyłem jak dzieciak się drze i wyciąga sobie noż z ramienia a potem rzuca się na syrena z swoimi katanami.*Tch.. chłopaki coś potrafią a mi zostało już niewiele czasu.*
Wyciągnąłem paczke fajek odpaliłem jedną, klęknąłem i zaczełem celować jeszcze raz na dodatek założyłem na lewe oko szkiełko snajperskie i użyłem tylko pistoletu nazwanego "Śmierć".*Nie ma jak to dobra fajka do dobrej walki.*. Po chwili nasz kapitan znów użył swego owocu tym razem coś działo się z jego pięścią i ruszył na wroga. Syren wyjął pistolet wycelował we mnie i trafiając w mój pistolet. *Tch to nie jest pierwszy lepszy wróg ale od mojej broni niech się odpierdoli.* Po tym jak dostałem w broń pocisk zmienił trajektorię lotu i zranił dzieciaka co sprawiło iż upuścił on swój oręż. Nastepnię z zaskakująca szybkościa wydobył dwie katany i ruszył na kapitana *Szczęście że ten cały Okimoto go zranił imaczej kapitan mógłby nie żyć a tak skończyło się na średniej ranie.*.Patrzyłem na dzieciaka trzymał się w miare dobrze pomimo iż jego prawa ręka krwawiła, zobaczyłem jak unosi drugą katanę i otwiera usta --kapitanie! Hisaki! Delavega odsuńcie się! ja się nim zajmę.-*Co on k***a bohater ledwo co dyszy a już chce się poświęcać?*
-Jesteśmy drużyną, nie ma powodu żeby ktokolwiek z nas walczył w pojedynke.- powiedziawszy to wyciągnął sztylet z nogi. A następnie ruszył w kierunku lekko kuśtykając kiedy był blisko swego celu rzucił sztyletem, a następnie się odsunał.
Czyścik powoli zaczynał działać moja odporność na ból zwiększyła się.*Jestem gotowy, nie zbyt dobrze że pokaże im dziś moje najlepsze techniki ale nie ma wyboru. Ten pierdolony syren próbwał zniszczyć mi broń i musi za to zapłacić!*. Jeszcze raz wycelowałem tym razem znów tylko jednym pistoletem palcem zwolniłem specjalną blokadę nałożoną na tą spluwę *Kso! Wiem że to bardzo niebezpieczne ale ja naprawde nie mam wyboru.* Kiedy pociągnałem za spust z mych ust wydobyło się słowo.-Judgment!. - Zaraz po moim strzale kapitan użył swej umięjętności i strzelił w syrena.
- No to widzę że bardzo chcesz umierać! - wypowiedział syren -Hehehehe, bardzo proszę! - wymamrotał i wystrzelił z pistoletu dotkliwie raniąc dzieciaka. Trafił go w brzuch.
Widać było że dzieciak jest wściekły gdy dobiegł do przeciwnika zamachnął kataną próbując go trafić. *Na szczęści mój jugment wypalił przynajmiej pozbawiłem go ręki.* Atak mojego kapitana trafił w koszulę *przynajmiej trafił więc jest dobrze.* widziałem jak Okimoto okrąża syrena żeby go zaatakować od tyłu wiedząc że czas dla mnie się kończy postanowiłem mu pomóc i jeszcze raz użyłem Judgment'a w międzyczasie nasz kapitan podbiegł do przeciwnika i zaatakował go nogami. Nasze ataki trafiły i syren zaczął się wykrwawiać niestety zatamował to używając jakiegoś specyfiku *Musze go potem przeszukać czy nie ma innych ciekawych medykamentów. Następnie zatopił sztylet w brzuchu naszego kapitan i zranił Hisakiego *No to kapitan został wykluczony z walki.*Kiedy dzieciak zobaczył co stało się z kapitanem wpadł w furię odepchnął syrena i machnął katanimi krzycząc -Zapłacisz mi za to.
Zobaczyłem jak Hisaki oddycha głęboko i zaczyna kręcić swoją kataną.-{i]Keage Mawatte - krzyknął i wbił wirującą katanę w podłoże. W rezultacie czego piasek zaczął zasypywac syrena przysłaniając mu widok.*Time endo* pomyślałem sobie użyemł wszystkiego czego mogłem nie byłem pewien co się stanie dalej ale jednego byłem pewien musiałem odpocząć padłem na ziemię i wpadłem w pół sen...........................
Zamroczyło mi się przed oczami i upadłem na ziemie przez moje usta wydobyło się tylko jedno słowo -[i] Uważajcie- kiedy straciłem przytomność moim ciałem zaczeły targać mocne wstrząsy . Krew przestała wypływać po sekundzie podniosłem się moje oczy były dziwnie zwężone nie czułem bólu po strzale aczkolwiek to nie byłem już ja nie kontrolowałem swojego ciał wszystko widziałem jak przez mgłe jednego tylko byłem pewien moi towarzysze mogą mieć większe kłopoty niż syren.
Wdziałem niewyraźnie co robi mój towarzysz który  odturlał się od syrena i eżał przez chwile.
Ciało poruszało się kierowane tylko siłą woli po wstaniu z ziemi otrzepało to co pozostało z białej marynarki. Następnie schowało pistolety do kabur i sięgneło po ostrzę następnie wypowiedziało słowa z dziwnym akcentem - Anguard! - i rzuciło się z rapierem na syrena wykonując pchnięcię prosto w sercę. Wszystko było spowite czerwienią zobaczyłem tylko jak syren upadł i padłem zaraz obok niego *To było głupie i ryzykowne ale udało się*.

Niestety ostatnie zdanie jakie wypowiedział wasz kapitan było powiedziane zbyt późno.
Szybko usłyszeliście odgłosy ujadania psów gończych i okrzyki. Zwróciło waszą uwagę to, że to były głosy ludzi, a nie syrenów. Gdy wszyscy byli przytomni, z lasu wyszedł znajomy wam staruszek w towarzystwie trzech marine i pewnej młodej kobiety.
- Żyjecie? No, no, no... Jesteście lepsi niż myślałem... I do tego pokonaliście go. - Wskazał na leżącego nieopodal syrena. - Tak... Był on trzynastym według siły syrenem na wyspie. Po waszym wyglądzie widzę że nieźle się bawiliście, co? Chyba nie chcecie rwać się do bazy jego dowódcy. - Staruszek zatrzymał na chwilę aby złapać trochę tchu. - Wracając do interesów. Nie musicie się przejmować tymi marine. Wszyscy chcemy się pozbyć tych przeklętych syrenów, więc przymkną oko na to że jesteście piratami. Ponadto zajmom się waszymi ranami. - Znów nabrał powietrza. - Przejdźmy do konkretów... Wasz wyczyn zwrócił uwagę pewnej kobiety... Powiedziała że chciała by się do was przyłączyć... Osobiście sądzę że mace jeszcze jedno miejsce na statku... W każdym bądź razie, zostawiam was samych.
Odchodząc dodał jeszcze - Radze wam uważać. Arlong zapewne wyznaczy za was nagrodę. Wiem że ma kontakty w marynarce...
(Wiadomo co robić - przedstawiamy się, pakujemy się i post kończymy na wypłynięciu z wyspy.)

Gdy wszyscy już oprzytomnieli i mieliśmy udać się w bezpieczniejsze miejsce, usłyszeliśmy nagle ujadanie psów i krzyki ludzi. *Super, ledwo co żyjemy, a tu jeszcze pchają się marines.* Zmusiłem się do wstania i sięgnąłem po katanę. Wśród nadciągającemu tłumkowi osób, jedna wydała mi się znajoma. *To ten zdradziecki staruszek. Pomyśleć że fundowałem mu sake.* Jednakże wbrew mym oczekiwaniom, nie zostaliśmy zaatakowani. Trzech marines, jakaś młoda kobieta i staruszek podeszli do nas w wyraźnie pokojowych zamiarach.
- Żyjecie? No, no, no... Jesteście lepsi niż myślałem… - Przemówił starzec. – I do tego pokonaliście go. - Wskazał na leżącego nieopodal syrena. – Tak... Był on trzynastym według siły syrenem na wyspie. - *Trzynastym?! Tylko trzynastym?! Taka płotka prawie nas pokonała?! Cholera! Chyba będę musiał bardziej przykładać się do treningów.* - Po waszym wyglądzie widzę że nieźle się bawiliście, co? Chyba nie chcecie rwać się do bazy jego dowódcy. - Staruszek zatrzymał na chwilę aby złapać trochę tchu. – Wracając do interesów. Nie musicie się przejmować tymi marines. Wszyscy chcemy się pozbyć tych przeklętych syrenów, więc przymkną oko na to że jesteście piratami. Ponadto zajmom się waszymi ranami. - Znów nabrał powietrza. – Przejdźmy do konkretów... Wasz wyczyn zwrócił uwagę pewnej kobiety... Powiedziała że chciała by się do was przyłączyć... Osobiście sądzę że mace jeszcze jedno miejsce na statku... W każdym bądź razie, zostawiam was samych.  - Odchodząc dodał jeszcze – Radze wam uważać. Arlong zapewne wyznaczy za was nagrodę. Wiem że ma kontakty w marynarce... – Uśmiechnąłem się na myśl o liście gończym i wynikającej z tego sławie. Z marzeń wyrwał mnie czyjś głos.
- Umm...Cześć! Jestem Dakki, Dakki Thunderstorm. - *Thunderstorm? Gdzieś już słyszałem to nazwisko.* - Słyszałam o was już wcześniej, na Fuushy, ale nie miałam okazji was zobaczyć. Ten miły staruszek pomógł mi was znaleźć. Tak się składa, że pewnych przyczyn nie mogę powrócić na rodzimą wyspę... Czy nie mielibyście nic przeciwko, gdybym się do was przyłączyła? Myślę, że może przydałby się wam dodatkowy członek załogi. Potrafię walczyć, choć może nie wyglądam. Postaram się nie przysporzyć wielu kłopotów. Skoro wreszcie udało mi się was spotkać... – Dziewczyna uśmiechnęła się nieśmiało. Przyjrzałem się jej dokładnie. *Hm, piękna, młoda kobieta, która chce się do nas przyłączyć. Czy to możliwe że… Bóg istnieje?!* Odwzajemniłem uśmiech i powiedziałem:
- Miło mi cię poznać Dakki. Nazywam się Okimoto Hisaki i jestem pierwszym oficerem oraz szermierzem tej załogi. Osobiście chętnie bym cię przyjął, myślę że reszta też nie będzie miała nic przeciwko temu, ale ostateczna decyzja należy do kapitana.

Popatrzyłem na całą załogę i słyszałem odgłosy ludzi.
*Ktoś chce się przyłączyć? Ta kobieta z fuusha jest. Przyjmę ją do nas przyda się nam do walki.*
Po chwili namysłu powiedziałem
-Dakki jak chcesz być z nami to proszę bardzo, przydasz się nam.
Parę minut później powiedziałem kompanom
-Dobra teraz pora na nas. Zbieramy się szybko na statek żeby poćwiczyć i pokonać syrenów inaczej nie wygramy.
Patrząc na marines byłem gotów do walki z użyciem owocu ale widocznie nie chcieli z nami walczyć (przynajmniej ja tak myślałem)
Wziąłem więc swoją katanę i szykowałem się do powrotu na statek

Przywitanie nowego członka załogi przebiegło... sprawnie.
Po godzinie marszu udało wam się wrócić do portu. (Teraz opisujecie 1-2 godziny spędzone w porcie. Opiszcie co robicie itp.)
Gdy wszyscy byli już na statku, mogliście bez problemów wyruszyć. (Reszta w przerywniku)

P.S.
Zaku, jeśli teraz się nie wysilisz to dostaniesz nagane

Siedziałem pod drzewem po chwili zauważyłem jak moi kompani szli przez las *już wracają? Hmmm  może też pójdę? nie posiedzę jeszcze chwilkę w spokoju i pójdę do portu*pomyślałem i oparłem głowę o drzewo patrząc się na niebo.
Po kilku minutach gdy straciłem załogę z oczu wstałem i podniosłem swoje katany i udałem się w stronę portu.
Gdy dotarłem do portu wszystko było tak jak gdy go opuszczaliśmy nieraz tłoczno ale spokojnie*i co ja teraz będę robić?*pomyślałem i się rozejrzałem dokoła *a przejdę się!*pomyślałem i poszedłem przed siebie.
Gdy tak szedłem rozglądałem się ludzie sprzedawali różne produkty: wyroby, owoce, ubrania itd niestety nie znalazłem nic co by mnie zainteresowało *trochę to przypomina Gecko*pomyślałem i gdy dalej szedłem jakaś kobieta zaczęła krzyczeć na mój widok*o co jej chodzi?*pomyślałem i się na siebie spojrzałem całe ramie miałem nadal we krwi i koszula na brzuchu też była zakrwawiona*a no tak zapomniałem  trochę mnie ten syren pociął a raczej rozstrzelał*pomyślałem i poszedłem dalej gdy przechodziłem obok dziewczynki z różami ta nagle się zerwała i zaczęła szybko mówić.
-prze pana proszę niech pan kupi kwiaty proszę!
-he?
-proszę! ja i moja rodzina nie ma pieniędzy a my ich potrzebujemy proszę!
-eeee
Spojrzałem się na kwiaty to były same róże wyjątkowo zadbane był to cały bukiet.
-eee za ile chcesz sprzedać bukiet.
-nie wiem.
-że jak?
Tu dziewczynka się rozpłakała a ja zajrzałem do sakiewki*zobaczmy mam….63.799 beli no do dobra dam małej 1.233 Bele ale muszę zacząć oszczędzać bo zostanę bez grosza*pomyślałem i wyjąłem pieniądze po czym dałem dziewczynce.
-masz 1.233 Beli
-dz-dziękuję! Proszę wziąć cały bukiet.
-dzięki.
Wziąłem bukiet kwiatów i odszedłem.
Gdy dalej wędrowałem ulicą z kwiatami byłem nieco zdenerwowany*cholera! No i co ja mam zrobić z tymi przeklętymi różami? Nie mogę wyrzucić bo szkoda ale jak tak będę łazić z kwiatami to…*myślałem  gorączkowo nagle pierwsze uwagi wypowiedzieli przechodni.
-młody dla kogo te kwiaty? Dla twojej dziewczyny?
-jakie piękne róże!
-chłoptaś widzę starasz się o względy jakieś damulki.
Nie wytrzymując psychicznie odkrzyknąłem.
-te kwiaty są dla nikogo! Po prostu je kupiłem! Poza tym co was obchodzi co inni niosą!?
Od razu wszyscy zamilkli*nareszcie!*pomyślałem i ruszyłem dalej gdy dotarłem do portu było jeszcze widno więc pomyślałem że udam się na plażę.
Gdy dotarłem nikogo nie było *na szczęście! Może se w spokoju potrenuję*pomyślałem i zauważyłem skalę podszedłem tam i schowałem za nią bukiet kwiatów po czym wyciągnąłem katany i zacząłem trenować.
Wymachiwałem katanami pod różnymi kątami oraz ćwiczyłem atak jedną kataną i gotowość do blokowania drugą*jeśli chcę być lepszym szermierzem muszę trenować*pomyślałem i zrobiłem zamach mieczem myśląc*nadal mnie ciekawi ta technika Okimoto hmmm*pomyślałem i zacząłem dalej trenować.
Trenowałem tak jeszcze z pół godziny gdy skończyłem trening byłem zadowolony ale i zawiedziony.
-szkoda że nie ma z kim powalczyć.
Powiedziałem sam do siebie po czym wziąłem swoje kwiaty i udałem się z powrotem do portu gdy szedłem plażą słońce już zaczynało zachodzić *już dość późno trochę byliśmy na tej wyspie*pomyślałem gdy tak szedłem po kilku minutach znalazłem się znowu w porcie*no to co teraz powinienem zrobić?*pomyślałem nagle poczułem się głodny *hmm głodny jestem*pomyślałem nagle zobaczyłem bar w którym byłem wcześniej zanim z załoga poszliśmy na syrena*o! tam jadłem dobrą rybę no to pora na j-e-d-z-o-n-k-o*pomyślałem i zacząłem iść w stronę baru.
Gdy stanąłem przed wejściem pomyślałem*mam nadzieję że nie ma tam nikogo z załogi nie chcę by jakoś negatywnie odebrali to że niosę bukiet kwiatów*pomyślałem nieco zdenerwowany i otworzyłem drzwi było dość tłoczno co działało na moją korzyść schowałem kwiaty za plecami i podszedłem do baru a barman przywitał mnie oczywiście należycie.
-he? to znowu ty?
-ładnie witasz klienta.
-o! przepraszam co podać?
-rybę! I chleb !
Barman szybko podał mi to co zamawiałem po czym zapłaciłem i wyszedłem na dwór zjeść spokojnie tak jak ostatnio .
Zjadłem jednak dość szybko bo głodny byłem jak wilk po czym wróciłem oddać talerz i wyszedłem słońce już prawie zaszło*co ja teraz powinienem zrobić? Ci Marines mieli opatrzyć nasze rany ale…..a co mi tam!*pomyślałem i udałem się do kwatery Marines.
Gdy tam dotarłem jeden mnie od razu mnie rozpoznał i krzyknął.
-przybył jeden z piratów którzy załatwili syrena!
Wtedy wyszło dwóch Marine którzy mnie zaprowadzili do ich oddziału szpitalnego i tam opatrzono mnie i obandażowano mi rękę którą zranił mi syren.
Bo tym jak mi opatrzono rany opuściłem kwaterę Marines i wróciłem przed bar*co teraz powinienem zrobić? Może wrócę na pokład? Już słońce zaszło załoga się już pewnie zebrała statku a jak nie to dobrze ukryję kwiaty zanim ktoś mnie zobaczy*pomyślałem i udałem się w stronę statku.
Gdy wszedłem na pokład nikogo nie było*może są w swoich kabinach*pomyślałem i po cichu udałem się do swojej kabiny po kilku minutach stanąłem przed drzwiami swojej kabiny i się rozejrzałem w prawo i w lewo*dobrze nikogo nie ma*pomyślałem i wszedłem do środka po czym położyłem kwiaty na stole a potem położyłem się na łóżku*nareszcie w domu…..jeśli kabinę na statku pirackim można nazwać domem*pomyślałem i otworzyłem okienko nad łóżkiem.
Gdy tak leżałem rozmyślałem co zrobić z tymi kwiatami*co z nimi zrobić? wysłać dziadkowi? Zrobić z nich ozdobę ? a może……nie wiem nie mam dalej pomysłów*myślałem i po chwili wyjrzałem przez okno i pomyślałem*ciekawe kiedy odpływamy? I czy  wogóle załoga wróciła na statek?*pomyślałem po czym ziewnąłem i zasnąłem.